Nc ตอนจบ [hunhan]

"อื๊ออ...อื้อ!"
เมื่ออาการใกล้หมดลงเต็มที
ลู่หานจึงส่งเสียงครางประท้วงพร้อมกับกำคอเสื้อของร่างสูงไว้แน่น
เซฮุนจึงผละจูบออกจากกลีบปากสวยให้อีกคนได้กอบโกยเอาอากาศหายใจ
แต่ร่างสูงก็ไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น ก้มลงใช้จมูกโด่งซุกไซร้ไปตามลำคอขาว
ดันร่างบางให้นั่งลงบนโซฟาสีอ่อน
ก่อนจะจับพนักพิงโซฟาให้เอนลงเป็นเตียงขนาดย่อม

"อ๊ะ..อ๊าาา..จั๊กจี้อ๊าาา..ฮุนนี่~"

ลิ้นหนาไล้เลียตามแผ่นอกบาง มือร้อนกระชากผ้าเช็ดตัวที่ห่อหุ้มกายบางไว้ออก
 ก่อนจะโยนลงพื้นอย่างไม่ใยดี เซฮุนละออกมาจากกายนุ่มนิ่ม
สายตาคมเข้มเชยชมร่างบางสวยตั้งแต่โครงหน้าเรียวสวยได้รูป
ลำคอขาวกลิ่นกรุ่น แผ่นอกงามที่กระเพื่อมตามแรงหายใจ
ยอดปทุมถันสีอ่อนที่น่าก้มลงไปฉกชิมความหวานยิ่งนัก
หน้าทองแบนราบ แอ่งสะดือเล็ก สุดท้ายเป็นส่วนกลางลำตัวขนาดน่ารัก
พร้อมเส้นไหมอ่อนนุ่ม

"ทำไมถึงสวยแบบนี้ครับ ตอนเด็กแม่ให้กินอะไรถึงขาวขนาดนี้ครับเนี่ย"

"พูดอะไรเนี่ย...อยากจูบเซฮุนนี่"

"หึ"

ก้มลงสนองความต้องกายของคนใต้ร่างทันที
เซฮุนกดจูบดูดดื่มพลางใช้มือร้อนลูบไล้ตามเอวคอดกิ่ว
ก่อนจะเลื่อนมากอบกุมแกนกายเล็กที่กำลังขยายตามแรงอารมณ์ที่เริ่มคุกรุ่น
ร่างบางถึงกับสะดุ้งเฮือกเพราะสัมผันอันฉาบฉวยบริเวณของรัก
เซฮุนเลื่อนใบหน้ามาบริเวณแผ่นอกกระเพื่อม
ลิ้นร้อนทุกส่งออกมาดุนดันตวัดเลียยอดอกสวยอย่างสนุก

"อ๊ะ อ๊าา อ๊า อ๊ะ อ๊า อื๊ออ เซฮุน~ อ๊ะ! "

ยิ่งได้ใจเข้าไปใหญ่เมื่อคนใต้ร่างครางออกมาเป็นชื่อตน
เซฮุนจึงส่งแรงตวัดดุนดันให้หนักขึ้น ก่อนจะอ้าปากงับและดูดดุนจนแข็งเป็นไต

ในขณะที่มือร้อนก็กำลังปรนนิบัติส่วนกลางลำตัวของร่างเล็กตัวการรูดรั้งขึ้น
ลง
โดนขนาดนี้มือหรือที่ลู่หานจะยอมทน
ส่วนบนของร่างกายก็โดนดูดดุนส่วนล่างก็โดนรูดรั้ง
มือเรียวจึงจิกเล็บลงบนแผ่นหลังของอีกคนด้วยความซ่าน
ถึงแม้ว่าเซฮุนจะยังไม่ได้ปลดเปลื้องอาภรณ์ห่มกายของตนออกแต่เล็บของลู่หาน
ก็จิกเข้าสะจนรู้สึกเจ็บนิดๆ

"อ๊ะ อื๊อ ซะ..เซ เซฮุน~ อ๊าาา"

"มีความสุขมั้ยครับคนดี"

"มากเลย อ๊ะ! เร็ว เร็วอีก ฮุนนี่จ๋า~"

"จัดให้คร้าาาบ"

ชายหนุ่มจึงเริ่มเพิ่มความเร็วในการปรนนิบัติคนรักตัวน้อยตามคำขอทันที
เสียงครางหวานยังคงหลุดออกมาจากปากเล็กดังลั่นบ้าน
ก่อนที่ร่างบางจะกระตุกหนักและถี่ประมาณสองสามครั้ง
น้ำรักสีขุ่นก็ถูกส่งออกมาจากส่วนปลายหยักเลอะเต็มมือของร่างสูง
เซฮุนขยับรูดรั้งอีกสองสามรอบเพื่อให้น้ำรักออกมาหมด
ก่อนจะล้มตัวนอนลงข้างๆคนรักตัวเล็ก
"เสี่ยวลู่ทำให้ผมบ้างสิครับ"

"ฮักๆๆ >.< แฮ่กๆ ให้ แฮ่ก ให้พี่ทำหรอ"

พยักหน้าตอบ

"ก็ได้ แต่มีเรื่องจะบอกไว้อย่างหนึ่ง"

"หืม?"

ใบหน้าสวยค่อยๆซุกลงข้างๆใบหูของร่างสูง
ลิ้นเล็กถูกส่งออกมาตวัดเลียหนึ่งทีก่อนจะเปิดปากพูดต่อ

"ถ้าเสียวก็ครางดังๆนะ คิก คิก"

แหม...เจ้ากวางน้อยจอมยั่ว

พูดจบ ลู่หานก็เด้งตัวลุกจากโซฟาราบ
ก่อนจะเคลื่อนตัวไปนั่งลงบนหน้าท้องแกร่งของคนรัก
ก้มลงแลกลิ้นกับคนใต้ร่างอยากสนุกสนานในขณะที่ใช้มือเรียวของตกถกเสื้อยืด
ตัวบางของอีกคนขึ้น
ร่างบางเงยหน้าขึ้นมาอยู่ในท่าปกติก่อนจะดึงเสื้อของร่างหนาให้พ้นหัวและ
หลุดออกไปในที่สุด
ร่างกายแกร่งสมชายปรากฏสู่สายตาของลู่หานทันที
นึกไม่ถึงเลยว่าชายหนุ่มที่อายุเพียง16ปีจะมีกล้ามเนื้อน่าสัมผัสน่าซุกไซร้
ขนาดนี้
ปากเล็กจึงกดจูบลงบนแผงอกแกร่งเบาๆ
แล้วจึงค่อยเพิ่มแรงดูดให้หนักจนกลายเป็นรอยรักขนาดเล็ก

"อืมมม..."

จมูกรั้นกดลงซุกไซร้ตามร่องอกหนา ก่อนจะถอยร่นลงมาตากกล้ามเนื้อลายสวย
ไล้เลียตาร่องกล้ามจนทั่วเสียงครางต่ำยังคงดังออกมาจากคนใต้ร่าง
ลู่หานเคลื่อนตัวถดถอยลงจากเอวสอบเป็นหน้าขาแกร่ง
ปากเล็กกดจูบลงบนเนินนูนใต้เนื้อผ้าหนา
เรียกเสียงครางเบาๆจากเซฮุนได้เป็นอย่างดี
ลู่หานละใบหน้าออกมาจากส่วนต่ำ
ใช้มือเรียวแกะเข็มขัดลายเท่บนขอบกางเกงอย่างลุกลี้ลุกลนเพราะมันคือสิ่งที่
ตนอยากเห็น อยากสัมผัสมานาน จนเซฮุนอดยิ้มกับท่าทางของอีกคนไม่ได้

"ระวังนะครับ"

"หืม? ระวังอะไรหรอ"

"มันใหญ่... ระวังดีดหน้านะครับ"

"บ้า >.< "


กางเกงยีนส์ตัวหนาถูกถอดร้นออกมาจนสุดข้อเท้า
ลู่หานโยนมันลงข้างๆโซฟาก่อนจะกลับมานั่งบนหน้าของเซฮุนอีกครั้ง
ใบหน้าหวานขึ้นริ้วสีอย่างเขินอายเมื่อได้เห็นของแข็งใต้ชั้นในสีเข้มของชาย
หนุ่มดุนดันเนื้อผ้าขึ้นมา
ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นกลืนน้ำลายเกือบลิตรเพราะสิ่งตรงหน้า . . .

มันใหญ่...

เจ้าสิ่งนี้ยามหลับไหลมันก็ใหญ่อยู่แล้ว

พอได้มาเจอในเวอร์ชั่นที่มีอารมณ์เป็นตัวกระตุ้น

มันไม่สามารถใช้เพียงคำว่าใหญ่โตได้แล้ว แต่มันคืออะไรที่ยิ่งกว่านั้น
มันสามารถอธิบายเป็นคำพูดได้จนลู่หานกลับรู้สึกกลัว กังวลกับสิ่งตรงหน้า
ว่ามันจะเข้าไปอยู่ในร่างของตนได้อย่างไร
"เป็นอะไรรึเปล่าครับ" เซฮุนเอ่ยปากถามร่างบางด้วยความเป็นห่วง

"คือ..มันใหญ่... ตื่นเต้นอ๊าาา >.<"

"ฮ่าๆๆๆๆ"

"ชิ >///<"

"ต่อสิครับ ^o^"

"เหอะ "

มือบางสั่นระริกตามจังหวะการเต้นของหัวใจที่เริ่มถี่ขึ้น
ปลายนิ้วมือทั้งสองข้างเกี่ยวกับขอบชั้นในตัวจ้อยเบาๆ
ก่อนจะดึงลงมาตามเรียวขาแกร่งจนหลุดพ้นจากข้อเท้า
แกนกายขนาดยักษ์ดีดเป๋งขึ้นมาตามแรงอารมณ์
ร่างบางถึงกับถดถอยลงไปนั่งอยู่ปลายโซฟาเพราะของใหญ่ตรงหน้า
เซฮุนจึงเด้งตัวขึ้นมานั่งเพื่อปลอบประโลมร่างเล็กไม่ให้คิดมาก
"ฮุนนี่ พี่กลัว~"

"กลัวอะไรครับ"

"มัน...มันใหญ่เกินไปอ่าาาT~T"

"ฮะๆๆๆ มานี่สิครับ เดี๋ยวผมจะทำให้หายกลัวเอง"
ลู่หานจึงค่อยคืบคลานเข้าหาอีกคนอย่างว่าง่าย
เซฮุนจับร่างบางให้นอนราบลงบนโซฟาเรียบอีกครั้ง
ก่อนจะตามขึ้นมาคร่อมทับไว้ ส่งผลให้ส่วนน่าอายของทั้งคู่สัมผัสกัน
ปากร้อนทาบลงบนปากอิ่ม
 เพื่อปลอบให้คนใต้ร่างหายจากอาการหวาดกลัว
แขนแกร่งสอดใต้ข้อผับเข่าทั้งสองข้าง ก่อนจะยกให้ชันขึ้นและแยกออกจากกัน
เซฮุนจึงรีบแทรกตัวอยู่หว่างขาอย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้ร่างบางรู้ตัว
ก่อนจะใช้มือข้างที่เลอะป้ายลงบนช่องทางรักที่แม้แต่ตนก็ยังไม่ได้เชยชม
ลู่หานไม่มีปฏิกิริยาขัดขืนอะไรเพราะกำลังเคลิบเคลิ้มในรสจูบอันร้อนแรงร่างทั้งร่างกำลังอ่อนระทวยเพราะเจ้าจูบ
นั่น
ในขณะที่กลีบปากร้อนยังนัวเนียอยู่กับกลีบปากอิ่มของคนใต้ร่าง
 เซฮุนจึงแอบหรี่ตาลงไปมองมังกรผงาดของตน
มือข้างหนึ่งจับเข้าที่เจ้าลำลึงค์แข็งขื่นรูดรั้งให้ขยายเต็มที่
ก่อนจะจ่อเข้าที่ปากทางนุ่มนิ่ม และสอดเข้าทีเดียวมิดด้ามอย่างรวดเร็ว

"อื๊อ! อ๊าาาาายยย! ฮึก ฮืออ... ฮึก T()T เจ็บ! เอาออกไป!"

ลู่หานถึงกับกัดริมฝีปากของเซฮุนจนเกือบขาด
ก่อนที่จะปล่อยออกมาและกรีดร้องอย่างเจ็บปวด
เมื่อเจ้าแท่งเอ็นอุ่นขนาดใหญ่(มาก)พรวดเข้ามาทีเดียวโดยมิได้มีการเบิกทาง
ล่วงหน้า ตอนนี้ร่างบางรู้สึกเจ็บปวดจนถึงที่สุด
ถ้าร่างของตนเปรียบดังปูนปั้นตอนนี้คงแหลกละเอียดจนกลายเป็นเพียงผุยผง
เซฮุนซี๊ดปากอย่างเจ็บแสบเพราะโดนกัดปากด้วยคนใต้ร่าง
ก่อนจะก้มลงดูแกนกายขนาดมหึมาที่กำลังถูกกลืนกินของตน
ดวงตาคมฉายแววตกใจเล็กน้อย
เมื่อส่วนโคนของเจ้าลำลึงค์และช่องทางรักสีสวยเต็มไปด้วยธารน้ำสีแดงสดที่
ยังคงไหลออกมาไม่ยอมหยุด
จนเซฮุนรู้สึกกังวลกลัวคนตัวเล็กจะได้เข้าโรงพยาบาลเพราะอาการเสียเลือดมาก
แต่แรงตอดรัด
และความอุ่นร้อนของโพรงเนื้อนุ่มก็พุ่งเข้ามาบดบังอารมณ์สงสารจนหมดสิ้น
"อืมมม..."
ขนาดยังไม่ได้ขยับร่างกายยังรู้สึกดีขนาดนี้

"ฮึก..ฮือออ...ฮึก" ลู่หานยังคงร้องไห้อยู่อย่างนั้น
เซฮุนจึงก้มลงจูบซับน้ำตาใสบนใบหน้าสวยจนหมด
"หายเจ็บรึยังครับ ซี้ดดดดดดด"

"ฮึก... ยะ ยัง แต่ฮุนนี่ขยับเถอะ พี่ ทะ ทนได้"

สิ้นคำพูดของคนใต้ร่าง
เอวสอบจึงเริ่มขยับเคลื่อนตัวเข้าที่บั้นท้ายงอนงามด้วยจังหวะเนิบนาบ
เสียงครางกระเสาะเพราะความเจ็บปวดปนเสียวซ่านของลู่หานเริ่มดังไปทั่ว
โดยไม่เกรงใจเพื่อนบ้านข้างๆ
เพียงไม่นานจังหวะชักช้าจึงค่อยๆเปลี่ยนเป็นจังหวะรุนแรงและถี่รัว
เสียงครางของทั้งสองร่างสอดประสานกันจนดังระงม
ร่างเล็กสั่นคลอนตามแรงกระแทกจนรู้สึกปวดหัว
เซฮุนจับมือบอบบางของลู่หานมารวบไว้ด้วยชั้นในผ้ายืดของตน
ก่อนจะอุ้มร่างบางให้ลุกขึ้นนั่งและจับแขนเรียวให้คล้องคอแกร่งของตัวเอง
แล้วจึงจัดท่าให้ตนนั่งคุกเข่าลงพื้นโซฟาทั้งสองข้างและแยกเข้าออกจากกัน
เพื่อไม่ให้ร่างบางตกลงจากตัก จับโคนขาเรียวมาพาดไว้บริเวณสีข้าง
ก่อนจะเริ่มกระแทกเอวขึ้นสะโพกกลมกลึงต่อโดยที่แขนทั้งสองข้างโอบกายบางเอา
ไว้
"อ๊าา! อ๊ะ! ฮ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ซ เซฮุน มันลึก อ๊าาา!"
"อืมม.. ดีใช่มั้ยล่ะครับ อ่าาาส์"

"ช ช ใช่ อ๊ะ! ดีมาก อ๊าาา"

ยิ่งมาร้องครางใกล้กกหูแบบนี้สติที่มีอยู่เพียงน้อยนิดก็ยิ่งแตกกระเจิง
เซฮุนส่งแรงกระแทกไม่ยั้ง
รุนแรงและถี่รัวจนลู่หานกลัวว่าช่องทางรักของตนจะใช้งานต่อได้อีกรึเปล่า
ตอนนี้ความเจ็บปวดจนเหมือนร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยงหายออกไปตอนไหนไม่มีใคร
ทราบ ถูกแทนด้วยความเสี่ยวซ่านเป็นที่เรียบร้อย แกนกายที่ทั้งใหญ่ทั้งยาว
ขยับเข้าออกครูดกับโพรงผนังนุ่มแถมยังกระแทกโดนจุดกระสันทุกครั้ง
ทำให้คนตัวเล็กเสี่ยวซ่านอย่างไม่มีขีดจำกัน
ไหนจะแกนกายของตน ที่เสียดสีเข้ากับกล้ามเนื้อแกร่งอีกล่ะ

เสี่ยวลู่เสียวตายแน่เล๊ยยยย

"พี่ ผม.. อ่าาาาาส์"

"พี่ ก็... อ๊าาาาา!"

ในที่สุด น้ำรักขุ่นข้นก็ถูกส่งออกมาจากส่วนปลายแกนกายของทั้งคู่
เซฮุนเอนหลังของลู่หานให้นอนราบก่อนจะกระแทกหนักๆสองสามครั้งให้ธารน้ำอุ่นออกมาหมด
ส่วนลู่หานก็ปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องของคนบนร่าง