ตุ๊บ!"โอ๊ย"ร่างเล็กทั้งร่างโดนคนแบกโยนลงกระแทกบนเตียงนุ่มอย่างรุนแรงมินซอกเบ้หน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด"เห้ย! นะ...นายจะ... ฮึก... ทำอะไร"ปรือตาถามอีกคนพลางน้ำตาคลอเบ้าเมื่อร่างโปร่งถาโถมกายหนักขึ้นมาคร่อมตนไว้มือหนากดไหลอีกคนจนแทบจมหายไปในที่นอนนุ่ม"ไหนๆ ก็ไม่สดละ ขอลองบ้างก็แล้วกัน"ถุ้ย!มินซอกถมน้ำลายเหนียวใส่หน้าคนบนร่างทันทีที่ได้ยินประโยคแทงใจดำนั่นจงแดใช้นิ้วปากน้ำลายออกจากแก้มช้าๆก่อนจะสลัดมันถึงและกลับมาจ้องตาอีกคนด้วยความโมโห"นายกำลังดูถูกชั้น"ดวงตาเกรี้ยวกราดจ้องคนด้านบนเขม็งแม้น้ำตานับพันหยดจะยังคงไหลออกมาเรื่อยๆปากเล็กจะขยับพูดประโยคโดยเสียงที่ถูกกดต่ำด้วยความโกรธ"ก็ชั้นไม่ได้ดูผิดหนิ นาย มัน ไม่ สด""เลว...""ถือว่าเป็นคำชมละกัน แต่...ปากดีแบบนี้ระวังจะได้ผัวเลวนะมินซอก""ไอ้... อื้อ"เสียงเล็กถูกกลืนหายไปทันทีที่ร่างสูงบดเบียดจูบอันหนักหน่วงปิดปากคนใต้ร่างไว้มินซอกดิ้นพล่านขัดขืนคนข้างบนเต็มที่ พยายามจะถอนจูบอีกคนให้หลุดพ้นรสจูบนี้ต่างจากที่ผ่านมาอย่างสิ้นเชิง ความนุ่มนวลไม่มีความอ่อนโยนหาไม่ได้ มีเพียงความหนักหน่วงและรุนแรงจงแดกดปากหนักลงมาจนกลีบปากเล็กแทบแหลกเหลวกลิ่นคาวเลือดเริ่มลอยคละคลุ้งขึ้นมาทีละนิดลมหายโดนช่วงชิงแทบหมดแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าคนข้างบนจะผละออกเลยแม้แต่นิด"อื้อ...อื๊อ! อื๊อ!"ร่างบางทั้งครางในลำคอก็แล้ว ทั้งดิ้น ทั้งขัดขืนพยายามจะใช้ขาถีบอีกคนก็แล้ว แต่สู้แรงของอีกคนไม่ได้เลยดวงตากลมเริ่มพร่ามัวลงช้าๆ เรี่ยวแรงขัดขืนเริ่มหายไปจนอีกคนสังเกตได้ถึงความผิดปกติริมฝีปากหนาจึงรีบถอดจูบออกมาอย่างรวดเร็ว"ฮ้า... แฮ่ก., แฮ่ก >.<"เสียงหอบหายใจปนเสียงกอบโกยลมหายใจอย่างทรมานอกเล็กกระเพื่อมถี่ๆจนคล้ายคลื่นทะเลขนาดย่อมหารู้ไม่ว่าการกระทำของตนกำลังให้คนบนร่างคลั่งจงแดไล่สายตามองร่างงามทุกสัดส่วน ตั้งแต่โครงหน้าสวยปากอิ่มที่ทั้งเจ่อทั้งเผยอเพื่อกอบโกยลมหายใจ ลำคอขาวเนียนแผงอกบางสวยที่กำลังกระเพื่อมขึ้นลงสลับกัน จนถึงเอวคอดกิ่วเกินหญิงเมื่อความอดทนหมดลง ปากร้อนจึงอ้าออกลงไปครอบครองยอดอกสีหวานของคนใต้ร่างลิ้นร้อนถูกส่งออกมาตวัดวนไปมาจนร่างเล็กบิดเร้าไปทั้งตัวส่วนยอดอกอีกข้างก็กำลังถูกปรนเปรอด้วยนิ้วยาวที่กำลังบดบี้ไปพร้อมๆ"อ๊าา...อ๊ะ.. หยุด ยะ...หยุด นะ"ร่างบางเอ่ยปากสั่งอีกคนอย่างยากลำบากโดยลืมนึกไปว่ามืออีกข้างนั้นถูกปล่อยให้เป็นอิสระแล้ว
เมื่อคิดได้ดังนั้นมือเล็กของมินซอกจึงถูกยกขึ้นมาสอดเข้ากับกลุ่มผมสีน้ำตาลของร่างสูงก่อนจะขยุ้มไว้แน่น"โอ๊ยยย!"จงแดส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดเมื่อคนใต้ร่างส่งแรงเฮือกสุดท้ายกระชากหัวของเค้าออกอย่างแรงก่อนจะถีบเป็นของแถมให้เข้าที่ท้องน้อยอย่างจังตุ้บ!"โอ๊ยยย! นาย! อู๊ยยย"ร่างสูงนอนกุมท้องร้องโอดโอ๊ยบนพื้นด้วยความเจ็บปวดมินซอกที่เรี่ยวแรงเริ่มกลับมาเมื่อตั้งสติได้จึงรีบกระโดดลงจากเตียงวิ่งไปยังประตูห้องหวังที่จะหนีอีกค้นให้พ้นตุ้บ! ตุ้บ! ตุ้บ!"โอ๊ยยย..."ร่างเล็กทั้งร่างล้มลงไปกองกับพื้นทันทีที่โดนคนเจ็บกระชากข้อเท้าไว้จงแดจึงรีบตะเกียกตะกายขึ้นคร่อมล็อกเอาร่างบางของมินซอกไว้ทันที"จะไปไหนห๊ะ! ไอตัวดี!""ปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้นะ! ปล่อย!!!""นายต้องการสิ่งนี้ไม่ใช่หรอที่รัก ชั้นก็กำลังจะตอบสนองความต้องการของนายไง"เมื่อได้ยินคำพูดของคนบนร่าง มินซอกถึงกับกลืนไม่เข้าคายไปออกจริงอยู่ว่าสิ่งที่เข้าต้องการมาตลอดคือสิ่งนี้คือการได้ร่วมรักกับคนรักของตัวเองแต่ทำไมสถานการณ์ตอนนี้กำลังบ่งบอกว่าร่างบางไม่ต้องการสิ่งนี้เลย"เงียบทำไมล่ะ หึ""อื๊อ...อื๊อ!"ริมฝีปากเล็กถูกช่วงชิงลบหายใจอีกครั้งจงแดบดเบียดกลีบปากร้อนบนกลีบปากเล็กจนแนบแน่นกลิ่นคาวเลือดบนปากอิ่มจึงยิ่งคละคลุ้งมากขึ้นอุก อุก อึก อึกเสียงของมือเรียวที่กำหมัดทุบหลังแกร่งของคนบนล่างอย่างแรงแต่ทุกการกระทำก็มีค่าเท่ากับx เมื่อคนด้านบนไม่สะทกสะท้านท่อนขายาวถูกวางทับขาเรียวของอีกคนไม่ให้ดิ้นจงแดใช้มือของตัวเองส่งลงไปปลดเข็มขัดบนเอวอย่างลุกลี้ลุกลนก่อนจะรวบมือที่กำลังทุบหลังมามัดด้วยเข็มขัดเส้นหนานั่นเข้ากับขาเตียง"ปล่อยนะ! ชั้นเจ็บ! โอ๊ย! นายมัน... ไอโรคจิต!""หึ...""อ๊าา!"ร่างบางครางเสียงดังลั่นทันทีที่ฟันคมขบเข้าบนผิวเนื้อลำคอขาวของตนจงแดใช้ปากร้อนดูดดุนลงซ้ำบนรอยฟันที่กัดจนเลือดซึม ปรากฏรอยรักสีแดงฉานก่อนจะค่อยลดต่ำลงมาเรื่อยๆ"อื๊อ.,อื้ม"มินซอกพยายามเม้มปากแน่นเพื่อปกปิดเสียงร้องน่าอายยามที่ลิ้นร้อนละเลงบนยอดอกสีหวานจงแดเงยขึ้นมองใบหน้าหวานที่ไม่ยอมหลุดเสียงครางซักทีจึงใช้ฟันกัดบนผิวเนื้อนวลจนทั่ว"อ๊าา! อ๊ะ! อ๊ะ! อื๊อออ! อ๊าาา..."และการกระทำอันโหดร้ายก็หยุดลง เมื่อจงแดผละออกจากร่างบางก่อนจะใช้สายตาสำรวจร่างงามที่มีแต่รอยรัก รอยฟันเต็มไปหมดหัวใจของชายหนุ่มกลับรู้สึกเหมือนถูกบีบให้เจ็บทุกครั้งที่จ้องมองรอยบนร่างขาว
ร่างโปร่งถกผ้าขนหนูที่พันเอวร่างบางให้หลุดออกก่อนจะคว้าเอาแกนกายขนาดน่ารักรูดรั้งขึ้นลงอย่างสนุกมือ"อ๊า. ยะ.. หยุดนะ อื๊อ""นายต้องการให้ชั้นหยุดจริงๆหรอหมินหมิน หืม. นายดูของนายสิ แข็งแล้วนะ"ร่างสูงเอ่ยคำพูดต้องห้ามอย่างไม่อายปากมินซอกจึงได้แต่ร้องครางหลับตาแน่นเพราะไม่อยากรับรู้เรื่องราวอะไรทั้งสิ้นจนในที่สุดแก่นกายเล็กก็ปริ่มไปด้วยน้ำคาวขุ่นเลอะติดเต็มมือของร่างสูงจงแดจึงป้ายนิ้วลงบนช่องทางรักที่ตนคิดว่าผ่านการใช้งานมาแล้วก่อนจะคว้าข้อพับเข่าทั้งสองข้างของร่างบางให้อ้าออกก่อนจะแทรกตัวเข้าไปอยู่หว่างขาของร่างเล็กเพื่อไม่ให้อีกคนหุบขาลง"ออกไป..."เสียงเล็กแหลมถูกกดลงต่ำ ปรือตามองอีกคนด้วยความโกรธ"ชั้นนึกว่า...อยากให้ชั้นเข้าไปซะอีก"พูดจบจงแดจึงใช้มือควักเอาแกนกายใหญ่ที่กำลังแข็งขืนด้วยแรงอารมณ์ช่องทางรักสีชมพูสั่นระริกอย่างเชิญชวนชายหนุ่มถึงกับลอบกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่เพราะภาพตรงหน้า"อ๊า! เอาออกๆ อ๊ะ! ฮึก..."หยดน้ำตาพรั่งพรูออกมาจากดวงตาใสเป็นลิตร รู้สึกเหมือนร่างกายจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆเมื่อส่วนหัวของแกนกายอีกคนแทรกผ่านโพรงนิ่มโดยไม่ได้ผ่านการบุกเบิกใดๆทั้งสิ้นต่างจากอีกคนที่เงยหน้าซู้ดปากอย่างเสียวซ่าน"อ่าา...โดนแล้วยังแน่นอีกนะ ซืดดดด""อ๊าา...อ๊ะ..เจ็บ..ฮึก..อ๊าา...ออกไป...นะ"เสียงครวญครางด้วยความเจ็บปวดเหมือนจะขาดใจเมื่ออีกคนกระแทกแกนกายใหญ่เข้ามาไม่ยั้งจนหัวเล็กสั่นคลอนกระทบกับขาเตียงเป็นจังหวะเพียงไม่นานร่างเล็กก็เริ่มคุ้นชินกับสิ่งแปลกปลอมในร่างกายจากเสียงครางเจ็บปวดเป็นเสียงครางอยากสุขสมจงแดรับรู้ถึงปฏิกิริยาของอีกคนจึงเอื้อมมือไปแก้มัดมือของมินซอกออกจากขาเตียงร่างบางเด้งตัวขึ้นมาโอบคออีกคนอัตโนมัติพร้อมกับโยกตัวขึ้นลงตามแรงปรารถนาของตนจงแดโอบเอวบางของมินซอกไว้ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงอุ้มร่างบางไปวางลงบนเตียงในขณะที่ส่วนของร่างกายยังเชื่อมกันไว้อยู่"อืมมม.. แน่น..มากหมินหมิน"ร่างโปร่งส่งเสียงเหียบแห้งบอกคนใต้ร่างด้วยความสุขเมื่อผนังโพรงเนื้อนุ่มตอดรักส่วนกลางลำตัวที่กำลังขยับเข้าออกทุกอณู"อ๊ะ.. อ๊ะ.. อ๊าาา.. ขะ..ของ., ของนาย ญะ..ใหญ่ อื๊อ... "มินซอกเอ่ยปากชมอีกคนอย่างลืมตัวจงแดที่ได้ยินคำพูดของร่างบางก็ยกยิ้มด้วยความพอใจกระแทกแกนกายใส่ช่องทางนุ่มนิ่มไม่ยั้งจนกายบางสั่นคลอนมือเรียวกำผ้าปูที่นอนแน่นจนแทบขาดติดมือมาด้วยปากเล็กก็ส่งเสียงครางหวานออกมาไม่ขาดสาย
"จะ..จะมาๆ แล้ว อ๊าา อ๊ะ!"มินซอกส่งเสียงบอกอีกคนพร้อมเสียงครางกระเสาะเมื่อรับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่เริ่มมาอัดรวมกัน ณส่วนปลายแกนกายขนาดน่ารักของตนร่างโปร่งจึงกอบกุมเข้าที่แกนกายเล็กรูดรั้งพร้อมจังหวะรักที่ส่งให้ร่างบาง"อ๊ะ..อ๊ะ..จง.. จงแด อ๊าาา!""อืมมม..."ในที่สุดหยดหยาดน้ำขุ่นก็พรั่งพรูออกมาจากส่วนปลายของแกนกายของคนทั้งคู่ของมินซอกก็เละเต็มเสื้อเชิ้ตจงแดส่วนของจงแดก็ฉีดอัดเข้าโพรงนุ่มนิ่มจนร่างบางรู้สึกอุ่นโหวงในท้องแถมยังมีมากจนไหลย้อนออกมาจนเลอะผ้าปูที่นอนมินซอกจึงจมดิ่งสู่ห้วงนิทราทันทีที่กิจกรรมรักอันรุนแรงจบลงร่างโปร่งจึงค่อยถอดแกนกายของตนออกจากโพรงเนื้ออุ่นช้าๆสายตาคมจึงเหลือบไปเห็นของเหลวสีแดงสดปนอยู่กับน้ำรักสีขุ่นเลอะเต็มปากทางเข้าความสงสัยภายในจิตใจจึงเริ่มครุกรุ่นนิดๆจงแดยกผ้านวมผืนหนามาห่มกายเล็กไว้จนมิดก่อนจะกดจูบเข้าที่ขมับเนียนหนึ่งที
มินซอกเอนตัวนอนราบไปบนฟูกนุ่ม โดยมีลู่หานตามขึ้นมาคร่อมริมฝีปากบางทาบลงบนริมฝีปากอิ่มทันที ปากบางดูดคลึงปากอิ่มจนเริ่มเจ่อแดงมินซอกเผยอปากออกช้าๆส่งผลให้ลิ้นเล็กของลู่หานสามารถแทรกสอดเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นหวานของเพื่อนรักได้โดยง่าย ซูโฮที่นั่งมองอยู่นานจึงค่อยๆขยับเข้าไปใกล้ๆใบหน้าหวานซุกลงบนสะโพกกลมกลึงของลู่หานที่กำลังโก่งโค้งลิ้นร้อนถูกส่งออกไปทักทายช่องทางนุ่มนิ้มที่ลอยเด่นอยู่ตรงหน้าลิ้นนุ่มลิ้มรสสวาทที่ช่องทางรักอย่างช่ำชองทำให้ลู่หานต้องผละจูบจากเพื่อนตัวเล็ก เงยหน้าส่งเสียงครางเสียวซ่านซูโฮขยับขึ้นมานั่งข้างๆร่างของมินซอกก่อนจะก้มลงดูดดุนเม็ดบัวสีชมพูหวานของมินซอกจนแข็งชูชันลู่หานจึงขยับตัวออกมาให้เพื่อนรักทำได้สะดวกขึ้นก่อนจะก้มลงใช้ปากครอบครองแกนกายขนาดน่ารักของมินซอกรูดรั้งขึ้นลงอย่างสนุกสนานโดยทั้งด้านบนล่างพร้อมกันแบบนี้มีหรือที่จะทนไหวมินซอกจึงส่งเสียงครางลั่นห้องนั่งเล่น"อ๊ะ...อ๊าาา ลูซี่... ซูซี่... อ๊าา พะ..พวกนายทำ กะ...การบ้านคณิตศาสตร์รึ...ยัง อ๊ะ!""ทำเสร็จแล้ว" ร่างขาวอวบส่งเสียงตอบเพื่อนรักหลังจากที่ละจากยอดอกสีสวยพลางใช้นิ้วบดบี้ไว้เพื่อไม่ให้ขาดช่วงเพียงไม่นานแกนกายบางของมินซอกก็สั่นระริกก่อนที่กายเล็กจะกระตุกถี่สองสามครั้งปลดปล่อยน้ำคาวสีนมเปื้อนไปทั่วหน้าของลู่หานและฟูกสีขาว"แฮ่กๆ >.<""ซูโฮ... มานี่"ลู่หานที่นอนแผ่ลงข้างมินซอกกวักมือเรียกเพื่อนตัวขาวให้เข้ามาใกล้ซูโฮจึงลุกขึ้นขยับไปคร่อมเพื่อนหน้าสวยเอาไว้ก่อนจะโดนคนข้างล็อคคอให้กดจูบหวานลงมาลิ้นเล็กและลิ้นเรียวเกี่ยวพันกันวุ่นโดยที่มือของทั้งคู่ถูกส่งขึ้นมาขยับรูดรั้งแกนกายของกันและกันอย่างสนุก"อื๊อ...อื้อ...""อื้อ...อื๊ม..."มินซอกที่พละกำลังเริ่มกลับมานอนหันหน้าไปมองเพื่อนรักทั้งสองที่กำลังช่วยเหลือกันอย่างแข็งขันมือเรียวจึงยกขึ้นมาขยับแกนกายของตัวเองอีกครั้ง"อ๊ะ..!""อ๊า..!""อื๊อ..!"ร่างทั้งสามกระตุกเกร็งไปทั้งตัวเสียงแห่งความเสียวซ่านสอดประสานกันเป็นหนึ่งปลดปล่อยความรู้สึกที่อัดอั้นพร้อมกลับสายน้ำขุ่นสมองปรากฏเพียงภาพสีขาวโพลน ตัวเบาหวิวไปหมดก่อนที่จะปรากฏเป็นใบหน้าของคนรัก ทั้งสามจึงเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวหยาดหยดแห่งความสุขก็หมดลง
KaiDo
ม่านกั้นเตียงถูกดึงมาปิดกั้นระหว่างสองผู้ป่วยไว้
คยองซูคลานขึ้นเตียงเหล็กเย็นเฉียบ ก่อนจะหย่อนก้นลงบนตักแกร่งของคนรัก
"อยากหรอ" ร่างบางเอียงคอถามคนป่วยพลางจ้องหน้าตาแป๋ว
จงอินพยักหน้าเบาๆก่อนจะยกยิ้มมุมปากเมื่อเรียวแรงกลับมาทีละนิด
"แต่เรายังไม่อยากอ่ะจงอิน" คนตัวเล็กพูดขึ้นอย่างหยอกล้อ
จงอินได้ฟังถึงกับทำหน้าสลด คยองซูเห็นท่าทางของคนรักก็อดอมยิ้มไม่ได้
มือเรียวค่อยๆปลดตะขอเกาะอกสีเข้ม ก่อนจะถูกโยนลงข้างเตียง
ตาปรือของจงอินจึงค่อยๆเบิกขึ้นเรื่อย
ร่างสูงกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเพียงเพราะเห็นผิวขาวเนียน
ยอดอกสีสวยของคนรัก
คยองซูจับเอามือที่ไร้เรี่ยวแรงของจงอินขึ้นมาวางทาบบนแผ่นอกบางของตน
ก่อนจะเงยหน้าหลับตาพริ้มอย่างเคลิบเคลิ้ม
"จับสิ จับสิจงอิน ซีดดดด"
'ก็จับอยู่นี่ไงครับ'
คยองซูลุกขึ้นยืนเต็มความสูงบนเตียงผู้ป่วย
กางเกงขาสั้นถูกถอดออกพร้อมกับชั้นในสีขาวสะอาดตา
ก่อนจะถูกสลัดออกจากปลายเท้าอย่างไม่ใยดี
ร่างบางกลับมานั่งอยู่ในท่าเดิมอีกครั้ง แต่ครั้งนี้
เรียวขาสวยถูกอ้าออกจากกัน
ทำให้จงอินมองเห็นช่องทางรักที่กำลังสั่นระริกอย่างเชิญชวน
มือเรียวข้างหนึ่งค้ำพื้นเตียงไว้ด้านหลัง
ส่วนอีกข้างก็กำลังใช้รูดรั้งแกนกายขนาดน่ารักของตนอย่างสนุกมือ
ได้โปรดเถอะครับดโย เอาของผมเข้าไปซะทีเถอะ
"อ๊ะ อ๊าาา จะ จะ จงอิน อื๊อออ"
เสียงครางกระเสาะของคยองซูดังขึ้นอย่างเสียวซ่านยามที่นิ้วเรียวหมุนควงไปมาภายในช่องทางคับแคบถึงสามนิ้ว
ครั้งนี้ร่างบางต้องทำอะไรหลายๆอย่างด้วยตัวเอง
เพราะอีกคนกำลังนอนอย่างไร้เรียวแรง
มือเรียวแก้มัดกางเกงของผู้ป่วย ก่อนจะเกี่ยวลงกองอยู่ที่หน้าขาแกร่ง
"จะเอาเข้าไปแล้วนะ หนอนน้อยจงอิน"
ร่างเล็กจับเอาแกนกายชูชันของคนรักจ่อไว้ที่ช่องทางของ ตน
เพียงแค่จับก็รู้สึกได้ถึงความร้อนระอุความแข็งใหญ่จนดูน่ากลัว
ก่อนจะค่อยๆทิ้งน้ำหนักลงเบา
"ซีดดด อ๊ะ อ๊า อึก! เจ็บ~ จงอินไป ทะ ทำ อะไรมา ทำไม ถึง ยะ ใหญ่ อ๊ะ!"
ส่งเสียงหวีดร้องอย่างเจ็บปวดยามที่ช่องทางรักกลืนแก่นกายจนสุดโคน
ต่างจากอีกคนที่ได้นอนนิ่งอย่างเสียวซ่าน
กับความคับแน่นของโพรงเนื้อและการตอดรัดทุกอณู
"อื้มมม!" เสียงครางต่ำอย่างสุขสม ร่างสูงกระตุกเกร็งสองสามครั้ง
จนในที่สุดน้ำรักสีขุ่นของจงอินก็ถูกปล่อยออกมาอย่างห้ามไม่ได้
คยองซูรู้สึกอุ่นที่ท้องจนโหวงอย่างที่ไม่เคยเป็น
น้ำรักที่ถูกปล่อยออกมาเยอะจนไหลย้อนเลอะไปทั่วท้องน้อยของคนป่วย
ร่างบางส่งสายตาหวานเยิ้มให้คนรัก
"ต่อได้มั้ยจงอิน เรายังไม่..."
"ครับ ต่อเลยครับ"
เหมือมีเวทมนต์บางอย่างทำให้ร่างสูงเริ่มมีพละกำลังทีละนิด
ทั้งคู่จึงเริ่มทำกิจกรรมรักต่อไปอย่างไม่รู้ว่าจะจบลงเมื่อใด
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
35 นาทีผ่านไป
ChanBaek
จ๊ววววบ แผล็บๆๆ จ๊วววบบบ ม๊วววบบบ
"อ่าาาาส์ เบาครับ ตัวเล็ก เบา!"
ร่างสูงส่งเสียงครางอย่างเสียวซ่านที่ร่างเล็กเอาแต่ดูดดุนและเลียวนไปมาบนแกนกายใหญ่ของตนอย่างกับมันคือไอศครีมรสโปรด
หลังจากที่เสร็จศึกกันเพียงไม่นาน
ช่องทางรักของแบคฮยอนร่อนไปมาอย่างยั่วยวนต่อหน้าต่อตาร่างสูง
ยามที่ดูดกลืนแกนกายจนสุดโคน
จ๊วววบ มั้วะ
"อืมมม . . . "
"อ๊ะ อ๊าาา จงอิน!"
"ดโยครับ สุดยอด~"
แบคฮยอนถึงกับหยุดการกระทำทุกอย่างทันทีที่ได้ยินเสียงจากเตียงข้างๆ
"นี่ยังไม่หยุดอีกหรอ" ร่างบางพูดพลางชะโงกหน้าขึ้น
ทำให้แกนกายบางที่กำลังสั่นระริกของตนขยับมาจ่ออยู่ตรงตำแหน่งของชานยอลพอดิบพอดี
ร่างสูงนึกสนุกอยากแกล้งคนรักขึ้นมา
จึงอ้าปากหวังจะครอบครองแกนกายเล็กเข้าปากให้อีกคนเสียวเล่นๆ
"หึ กิน ค_ย ปาร์คต่อดีกว่า"
งับ!
ริมฝีปากบนล่างกระแทกกันอย่างแรง
เมื่อร่างบางก้มลงไปจัดกายแกนกายใหญ่ของคนรักต่อ
ชานยอลจิ๊ปากอย่างขัดใจที่ตนงับได้แต่อากาศ
ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงครางต่ำอีกครั้ง
จ๊ววบบบ แผล็บๆๆ
"อ่าา~ ตัวเล็กกก เบาๆสิครับ อ้าส์!"
